Frozen shoulder

Een frozen shoulder is een aandoening die zich kenmerkt door pijn in de schouder en geleidelijk verlies aan bewegingsvrijheid.
In het kenmerkende beloop van de frozen shoulder worden 3 fases worden onderscheiden; de freezing fase, de frozen fase en de thawing fase.

In de freezing fase staat pijn in het schoudergewricht op de voorgrond in zowel rust als tijdens bewegen en straalt eventueel uit naar de bovenarm. De beweeglijkheid van de schouder neemt af als gevolg van een ontsteking van het gewrichtskapsel van de schouder. De actieve beweeglijkheid raakt beperkt door de pijn en de passieve beweeglijkheid raakt geleidelijk aan beperkt door de vorming van littekenweefsel bij het gewrichtskapsel. Deze fase kan variëren van een aantal weken tot maanden.

Tijdens de frozen fase vermindert de pijn en neemt de stijfheid door de toename van littekenweefsel in het gewrichtskapsel van de schouder toe. Hierdoor neemt de beweeglijkheid nog meer af. Deze ‘stijfheidsfase’ kan vier tot negen maanden duren.

Tijdens de thawing fase neemt de beweeglijkheid van de schouder geleidelijk weer toe. Hoelang deze fase duurt, is afhankelijk van hoe snel het gewrichtskapsel zich herstelt. Al met al kan het herstel van een frozen shoulder tot drie jaar duren.

Een frozen shoulder komt het meeste voor tussen het 40^e en 65^e levensjaar en vaker bij vrouwen dan bij mannen. Het ontstaat eerder aan de niet-dominante zijde, hoewel bij 17% van de mensen met een frozen shoulder binnen vijf jaar ook een episode aan de andere zijde ontstaat.
Mensen met diabetes mellitus lopen meer risico op een frozen shoulder.

De fysiotherapeut richt de behandeling in aan de hand van de reactiviteit van het weefsel, in dit geval het kapsel van de schouder. Bij een hoge reactiviteit is er sprake van veel pijn, ook in rust en/of in de nacht en is de actieve beweeglijkheid van de schouder minder dan de passieve beweeglijkheid. Bij een lage reactiviteit is er wel pijn maar minder heftig en alleen bij eindstandige bewegingen en zijn de actieve – en passieve beweeglijkheid gelijk.
Het doel van de therapie is om de patiënt goed te instrueren over het verloop van de frozen shoulder en met oefentherapie de beweeglijkheid  van de schouder te vergroten, aan de hand van de reactiviteit van het kapsel.